Van ADD naar focus – het verhaal van Sanne – blog 2

ADD_HeartConnection_Nederland®

Elke klacht of ziekte vertelt jouw verhaal. Hieronder een heel bijzonder verhaal van Sanne. Een vraag brengt Sanne in haar eigen kracht en helderheid. Haar klachten waren niet kunnen concentreren, een gesprek niet kunnen volgen, afwezig, wazig, chaos, slecht dingen kunnen herinneren, niet volledig gewaar zijn van haar lichaam. Regulier word dit onder andere ADD genoemd, het wegvallen van concentratie. In het basisonderwijs zou een kind de diagnose ADD kunnen krijgen met als aantekening: ‘onvoldoende functioneren van het automatisch geheugen’. Maar als je achter het verhaal van deze klacht komt? Wat gebeurt er dan?

Het verhaal van Sanne

Op afgelopen HeartConnection Opleidingsdag kregen we de vraag van Marjolein; wie of wat wil je zijn? Bij die vraag kreeg ik een stortvloed aan emoties over me heen. Poehee wat gebeurt er nou opeens? En toen kwam direct in mij op:

Ik wil er heel graag helemaal zijn!

Marjolein had mijn “vibe” al opgepakt (ik was mijn traanbuizen al aan het legen, dus het was wel duidelijk) en vroeg me naar voren te komen. Ik voelde de sterke wens dat ik er graag helemaal wilde zijn, en Marjolein vroeg me dan ook, wanneer ben je er dan niet helemaal en wat doet dat met jou?

Ik voel al heel lang dat ik veel langs me heen laat gaan, en dat doe ik niet bewust. Ik kan vaak gesprekken maar half en ook vaak helemaal niet herinneren. En dat gaf me steeds een vervelend gevoel. Naar mijzelf en naar de ander, alsof ik me niet in de ander interesseer. En dat is juist wel zo, alleen gaan mijn gedachtes met me aan de loop en kan ik het gesprek dus niet meer volgen.

Ik kon een sterke wervelende energie voelen in het midden van mijn borstgebied. Na even voelen, merkte ik op dat het sinds mijn ongeluk meer is geworden. Op mijn 18e heb ik een stevig brommer ongeluk ervaren. Toen ik met de ambulance het ziekenhuis binnen werd gebracht, stond daar mijn vader in volle bezorgdheid en doodsangst.

Ik weet nog goed dat mijn vader mijn hand vast pakte en vertelde dat ik moest vechten, ik mocht nog niet doodgaan.

En dat ben ik dan ook gaan doen. Ik heb heel veel en intense pijnen in het ziekenhuis mogen ervaren en regelmatig werd ik niet serieus genomen in mijn pijn beschrijving. Ik stelde me aan volgens een verpleegkundige en een chirurg. Ik voelde me zo klein en niet serieus genomen. Maar ik vocht door!

Een voorval in het bijzonder is de grootste shock achteraf geweest. Ik had een gescheurde lever, en de drains om wondvocht af te laten vloeien, zaten niet meer goed op hun plek. Ik moest 2 of misschien zelfs 3 nieuwe drains krijgen in mijn buik.

Ik kreeg morfine, maar ziek weefsel laat zich niet goed verdoven hoorde ik achteraf. Ik heb zo veel pijn boven mijn pijngrens ervaren dat ik op dat moment waarschijnlijk met mijn gevoel uit mijn (onder)lijf ben gegaan om dit proces toch te overleven. Ik voel mijzelf nog liggen op de operatietafel waarbij ik “zo wakker als kan zijn” 2 nieuwe drains kreeg waarbij het hele ziekenhuis heeft mogen meegenieten van mijn geschreeuw.

Toen heeft mijn lichaam “iets” uitgeschakeld waardoor ik niet meer alles bewust hoef mee te maken. En dat mechanisme was tot voor kort nog regelmatig actief.

Sinds ik dit heb doorvoelt, kan ik nu mijn lijf veel meer voelen. Ik voel me meer met beide benen op de grond staan en ik ben rustiger in mijn hoofd. De mist is weg en ik voel helderheid en rust in mijn hoofd?!? En die mist ervaar ik al heel lang in mijn hoofd. En dat was echt een irritatie puntje die mij ook echt dwars zat.

Ik ben met een schoon helder hoofd nu weer opgestaan en blijf staan in mijn lijf!

En wat/wie wil ik dan zijn???

Zijn in het hier en nu! Ik voel me veilig en zichtbaar en geniet van alles wat het leven mij te bieden heeft.

 

Het verhaal gaat verder…..

De Symboliek van mijn iPhone

Mijn telefoon was zaterdag kapot gevallen, na ook een mooie HeartConnection sessie over het verhaal van mijn ogen. Ik hou het maar op loslaten van oude dingen en inzichten verkrijgen. Ik had net de verzekering stopgezet, en gelukkig liep hij nog een maand door. Dus ik heb een claim gedaan en moest wel een beetje grinniken dat ik op het laatste moment nog even gebruik kon maken van de verzekering.

Om de telefoon te laten maken, moet de functie “find my iPhone” uitgezet worden.

Dat was een dingetje en toen had ik per ongeluk mijn hele telefoon gewist. Oeps!

Inzicht

Heyyyy maar als ik mijn eigen zichtbaarheid uitzet, dan wis ik mijzelf?!? WOW dat is wel een duidelijke symboliek. Oké dank je wel iPhone. Ik zal mijn zichtbaarheid niet meer uitzetten!

 

Maar ook alle mooie foto’s van het weekend gewist. Shit!!!!! Oh wacht, ook dit wil natuurlijk wat zeggen. Iets van een nieuw begin met een schone lei? Ik kan het omarmen en het is goed zo!

 

Sanne Regoort / 2e jaars student Opleiding HeartConnection

Praktijk voor natuurgeneeskunde / www.natuurgenezing.com

 

Wil je meer weten én regisseur van je eigen leven worden, jezelf verrijken met nieuw bewustzijn?

Klik hier voor een Eendaagse – Stel je persoonlijke vraag!

Klik hier voor Opleiding HeartConnection

Waarom ben ik met 1 nier geboren? Het verhaal van Mara – blog 1

Waarom ben ik met 1 nier geboren? HeartConnection Nederland®

Wat een bijzonder HeartConnection Opleidingsweekend was het weer. Wat begon met het verhaal van mijn ene nier -ik ben ermee geboren- waar ik met veel nieuwe inzichten over verder ging puzzelen, werd een mooi rond verhaal toen ik zondag met mijn moeder een stuk ging wandelen.

Ik vertelde mijn moeder, die steeds meer interesse krijgt in dat ‘ingewikkelde’ HeartConnection, het verhaal van mijn ene nier. Want wat is nou het verhaal van het geboren worden met 1 nier?

Overtuiging: ‘vloeistof is gevaarlijk’

Ik begon mijn verhaal. Nieren verwerken vocht, vloeistof, water, zorgen voor de afvoer naar de blaas. De biologische zinvolheid van het hebben van maar 1 nier: voor mij was blijkbaar het ‘te verwerken krijgen van teveel water/vloeistof’ gevaarlijk. Met het hebben van 1 nier wil mijn lijf hiermee -in biologische zin- zeggen: ‘als ik teveel vloeistof moet verwerken, ga ik dood.’ Dus om dat te voorkomen is er maar 1 nier, zodat er nooit teveel vloeistof tegelijk verwerkt kan worden. Een natuurlijke barrière, eigenlijk: kleine beetjes tegelijk. Dat herken ik ook in mijn leven, maar ook mijn achtjarige dochter resoneert met dit verhaal.

De vraag kwam dan ook: heb jij, of iemand in je familielijn, een verdrinking meegemaakt, is iemand in de familie verdronken, of iets anders met vloeistof (overstroming, gas, ijs, infuus) waardoor er ergens een overtuiging is ontstaan die te maken heeft met ‘water/vloeistof is gevaarlijk’?

Nee. Niet dat ik wist.

Puzzelstukjes

Interessante puzzelstukjes die op z’n plek gingen vallen waren er wel, in overvloed:

  • ik drink erg weinig, ik krijg het gewoon niet weg. Ik plas dus ook weinig. Mijn dochter precies hetzelfde – waar haar vriendinnetjes onderweg wel 3 keer moeten plassen, houdt Saar het rustig een hele dag droog.
  • ik zweet bijna niet
  • ik heb een enorme hekel aan zweet, en helemaal dat geklam van anderen, bah!
  • ik word gek van klammigheid en natte/klamme dingen (tijdens het HC-weekend werd ik hier ook weer mee geconfronteerd: uitgerekend mijn dekbed in de pipowagen waar we sliepen was KLAM, gatver!)
  • ik vertik het om te kamperen in het voor- of najaar; veeeel te vochtig, dat condens op de tent, jakkes!
  • ik wil al zo lang ik me kan herinneren BOVEN Nieuw Amsterdams Peil wonen

Toch ben ik ook heel gek op water:

  • ik slaap al jaren in een waterbed
  • ik vind ik de sauna en warme zwembaden ultiem ontspannend
  • ik heet ik Mara (zee) en mijn dochter Saar (rivier)
  • we hebben een vakantiehuisje aan het water
  • ik duik heel graag (interessant: ik mag tot mijn grote verdriet niet meer duiken omdat mijn gehoorgangen te smal zijn waardoor ik niet goed kan ‘klaren’…)

Acteur ‘vloeistof’

Een grote acteur voor mij in het ‘vloeistofverhaal’ waren de traumatische narcoses met een ‘kapje’ – gas, ook vloeistof! – die ik vanaf mijn 4e jaar een aantal keer heb gehad omdat mijn ene urineleider te nauw was – ik had constant blaasontstekingen, omdat er vocht in mijn blaas bleef zitten – en opgerekt moest worden… ook weer het tegenhouden van vloeistof… Die blaasontstekingen waren ‘gevaarlijk’ voor mijn nier. Naast dat ik toen ook een paar keer moederziel alleen in het ziekenhuis lag, en niet mocht huilen – maar dat is weer een ander blog – bleef de urineleider steeds weer vernauwen en had ik iedere keer weer afschuwelijke nachtmerries van dat kapje.

De ontknoping

Tijdens de wandeling met mijn moeder vroeg ik nog maar een keer of het thema ‘verdrinken of zien verdrinken’ of andere vloeistoftrauma’s in mijn familie voorkwamen. En ineens riep ze: ‘Ja! Ik heb gezien hoe mijn buurjongetje in het water dreef, verdronken, toen ik klein was, in het water achter ons huis!! En vanaf toen mochten we dat water niet meer in, pas op, kijk uit!’

Kippenvel. En ook flabbergasted. Wat weet mijn lijf dit allemaal goed, het verhaal is begrepen. Ook mijn moeder was verwonderd.

Die nacht word ik om de haverklap wakker met een enorm droge mond: DORST DORST DORST! Ik giet glazen achter elkaar naar binnen in een paar uur tijd. Ook mijn dochter (een waterratje trouwens) wil meteen die middag al ‘een heeeeel groot glas water mama, de grootste die je hebt!’.

Het verhaal is rond.

Mijn lijf gaat in oplossing. Ik heb het vloeistofverhaal opgelost én ook voor mijn dochter.

Wow. Stil van.

Dankbaar….

en dorstig!

<3

 

Mara Lammertzen / 1e jaars Opleiding HeartConnection

De Verschilspecialisten / www.verschilspecialisten.nl 

 

Wil je meer weten én regisseur van je eigen leven worden, jezelf verrijken met nieuw bewustzijn?

Klik hier voor Opleiding HeartConnection