Waarom ben ik met 1 nier geboren? Het verhaal van Mara – blog 1

Wat een bijzonder HeartConnection Opleidingsweekend was het weer. Wat begon met het verhaal van mijn ene nier -ik ben ermee geboren- waar ik met veel nieuwe inzichten over verder ging puzzelen, werd een mooi rond verhaal toen ik zondag met mijn moeder een stuk ging wandelen.

Ik vertelde mijn moeder, die steeds meer interesse krijgt in dat ‘ingewikkelde’ HeartConnection, het verhaal van mijn ene nier. Want wat is nou het verhaal van het geboren worden met 1 nier?

Overtuiging: ‘vloeistof is gevaarlijk’

Ik begon mijn verhaal. Nieren verwerken vocht, vloeistof, water, zorgen voor de afvoer naar de blaas. De biologische zinvolheid van het hebben van maar 1 nier: voor mij was blijkbaar het ‘te verwerken krijgen van teveel water/vloeistof’ gevaarlijk. Met het hebben van 1 nier wil mijn lijf hiermee -in biologische zin- zeggen: ‘als ik teveel vloeistof moet verwerken, ga ik dood.’ Dus om dat te voorkomen is er maar 1 nier, zodat er nooit teveel vloeistof tegelijk verwerkt kan worden. Een natuurlijke barrière, eigenlijk: kleine beetjes tegelijk. Dat herken ik ook in mijn leven, maar ook mijn achtjarige dochter resoneert met dit verhaal.

De vraag kwam dan ook: heb jij, of iemand in je familielijn, een verdrinking meegemaakt, is iemand in de familie verdronken, of iets anders met vloeistof (overstroming, gas, ijs, infuus) waardoor er ergens een overtuiging is ontstaan die te maken heeft met ‘water/vloeistof is gevaarlijk’?

Nee. Niet dat ik wist.

Puzzelstukjes

Interessante puzzelstukjes die op z’n plek gingen vallen waren er wel, in overvloed:

• ik drink erg weinig, ik krijg het gewoon niet weg. Ik plas dus ook weinig. Mijn dochter precies hetzelfde – waar haar vriendinnetjes onderweg wel 3 keer moeten plassen, houdt Saar het rustig een hele dag droog.
• ik zweet bijna niet
• ik heb een enorme hekel aan zweet, en helemaal dat geklam van anderen, bah!
• ik word gek van klammigheid en natte/klamme dingen (tijdens het HC-weekend werd ik hier ook weer mee geconfronteerd: uitgerekend mijn dekbed in de pipowagen waar we sliepen was KLAM, gatver!)
• ik vertik het om te kamperen in het voor- of najaar; veeeel te vochtig, dat condens op de tent, jakkes!
• ik wil al zo lang ik me kan herinneren BOVEN Nieuw Amsterdams Peil wonen

Toch ben ik ook heel gek op water:

• ik slaap al jaren in een waterbed
• ik vind ik de sauna en warme zwembaden ultiem ontspannend
• ik heet ik Mara (zee) en mijn dochter Saar (rivier)
• we hebben een vakantiehuisje aan het water
• ik duik heel graag (interessant: ik mag tot mijn grote verdriet niet meer duiken omdat mijn gehoorgangen te smal zijn waardoor ik niet goed kan ‘klaren’…)

Acteur ‘vloeistof’

Een grote acteur voor mij in het ‘vloeistofverhaal’ waren de traumatische narcoses met een ‘kapje’ – gas, ook vloeistof! – die ik vanaf mijn 4e jaar een aantal keer heb gehad omdat mijn ene urineleider te nauw was – ik had constant blaasontstekingen, omdat er vocht in mijn blaas bleef zitten – en opgerekt moest worden… ook weer het tegenhouden van vloeistof… Die blaasontstekingen waren ‘gevaarlijk’ voor mijn nier. Naast dat ik toen ook een paar keer moederziel alleen in het ziekenhuis lag, en niet mocht huilen – maar dat is weer een ander blog – bleef de urineleider steeds weer vernauwen en had ik iedere keer weer afschuwelijke nachtmerries van dat kapje.

De ontknoping

Tijdens de wandeling met mijn moeder vroeg ik nog maar een keer of het thema ‘verdrinken of zien verdrinken’ of andere vloeistoftrauma’s in mijn familie voorkwamen. En ineens riep ze: ‘Ja! Ik heb gezien hoe mijn buurjongetje in het water dreef, verdronken, toen ik klein was, in het water achter ons huis!! En vanaf toen mochten we dat water niet meer in, pas op, kijk uit!’

Kippenvel. En ook flabbergasted. Wat weet mijn lijf dit allemaal goed, het verhaal is begrepen. Ook mijn moeder was verwonderd.

Die nacht word ik om de haverklap wakker met een enorm droge mond: DORST DORST DORST! Ik giet glazen achter elkaar naar binnen in een paar uur tijd. Ook mijn dochter (een waterratje trouwens) wil meteen die middag al ‘een heeeeel groot glas water mama, de grootste die je hebt!’.

Het verhaal is rond.

Mijn lijf gaat in oplossing. Ik heb het vloeistofverhaal opgelost én ook voor mijn dochter.

Wow. Stil van.

Dankbaar….

en dorstig!

<3

 

Mara Lammertzen / 1e jaars Opleiding HeartConnection

De Verschilspecialisten / www.verschilspecialisten.nl 

 

Wil je meer weten én regisseur van je eigen leven worden, jezelf verrijken met nieuw bewustzijn?

Klik hier voor Opleiding HeartConnection