Moeder-Ziel-Alleen (MZA) – eenzaam – oedeem

Tijdens de HeartConnection-dag met paarden komt Nazli (68) samen met haar dochter Semiha. Nazli wil graag weten waarom ze zo bang is in het donker. Omdat Nazli de Nederlandse taal niet genoeg beheerst, vertaalt haar dochter voor haar.

Het verhaal van Nazli

Nazli verhuisde op haar achttiende naar Nederland. Na haar trouwen in Turkije volgde ze haar man naar hier. Het zou tijdelijk zijn. Nazli kon niet aarden en wilde het liefst  terug naar Turkije. Op de vraag waarom ze bang is in het donker, leg ik haar uit dat er iets traumatisch gebeurd moet zijn in het donker. Zoals een ongeluk, een huis dat in de nacht is afgebrand, incest in het donker of ruzie in de avond. Nazli kan zich niet herinneren dat er iets traumatisch in het donker is gebeurd. In de pauze komt dochter Semiha naar me toe en vertelt dat haar oma een zelfmoordpoging heeft gedaan toen ze dertien jaar was. Ze heeft zichzelf in een put heeft gegooid. En een put is donker.

Het verhaal van oma

Om het verhaal van oma duidelijk te krijgen, teken ik de familiestamboom van Nazli. Als oma zes is, overlijdt haar moeder. De hele familie wordt uit elkaar gehaald en oma komt in een rijk gezin te werken. Vanaf haar twaalfde is oma bang voor de zoon des huizes, bang om verkracht te worden. Op haar dertiende doet oma de zelfmoordpoging in de put.

Het verhaal van Semiha

Dan vertelt kleindochter Semiha hoe zij op haar zesde tijdens een vakantie in Turkije alleen achterblijft, omdat haar ouders van plan zij weer definitief terug te gaan naar Turkije. Ze vertrekken in de nacht naar Nederland zonder Semiha te informeren of afscheid te nemen. Een groot trauma voor Semiha, die later toch weer naar Nederland komt, omdat de remigratieplannen van haar ouders niet door gaan.

Op haar achttiende gaat Semiha terug naar Turkije om te trouwen. Precies zoals haar moeder naar Nederland kwam. Semiha krijgt een zoon. Op haar 24e gaat ze weer terug naar Nederland. Haar zoontje is dan zes jaar. In het verhaal zit een ritme van 6-12-18-24-enzovoort. Al vier generaties lang moet een kind uit deze familie met zes jaar noodgedwongen verhuizen of emigreren. Elke keer wordt dit ervaren als traumatisch.

Donker

Dan de link met het donker. Oma wordt in het donker bedreigd door de zoon des huizes en doet op haar dertiende een zelfmoordpoging in de put. Kleindochter Semiha wordt in de nacht alleen gelaten door haar ouders. Omdat het drama van oma onverwerkt is, blijft de angst in de familie. Nu dit verhaal duidelijk wordt, kunnen Semiha en haar moeder zich ermee verbinden-versmelten en het loslaten.

Moederpaard en Moeder-Ziel-Alleen

We gaan naar de wei, waar Semiha een paard mag kiezen. Ze kiest het moederpaard Evelientje, dat van haar wegloopt. Precies zoals zij zelf op haar zesde heeft ervaren. Ze zakt op de grond van verdriet en pijn. Ze voelt zich in de steek gelaten, alleen achter gelaten, heel alleen en moedeloos. Samen met moeder Nazli ga ik naar Semiha toe. Moeder blijft voor haar staan en geeft een zakdoekje. Semiha blijft zitten in haar verdriet en enorme pijn, moeder-ziel-alleen. Opeens staat Semiha op en doet haar armen open. Moeder neemt haar in haar armen. Vier generaties van moeder-ziel-alleen worden nu verbonden-versmolten-losgelaten. Emotioneel, ontladend en liefdevol. Wat een intens moment.

Taal leren en biologie

Na afloop leg ik aan de groep uit waarom moeder nog geen Nederlands spreekt. Moeder kan door dit Moeder-Ziel-Alleen-trauma niet aarden in Nederland. Vanuit haar biologie is het onveilig om hier te zijn, ze wil op elk moment weg. Dit geeft haar lichaam aan door angst. Juist een taal leren is dan extra moeilijk. “Klopt”, zegt Nazli. Mijn gevoel is dat vanaf nu moeder Nazli beter de Nederlandse taal zal begrijpen en zelfs gaat spreken. Ze is nu veilig in Nederland.

Later laat Nazli weten hoe speciaal ze het vond, om te ervaren dat we niet losstaan van de natuur. En hoe ze een intens gevoel van geluk kreeg. Ook gaf ze aan dat het haar verwonderde hoe iedereen raakte aan een soortgelijk verhaal: dat we allemaal mens zijn en daarin hetzelfde. Dat ras en achtergrond er dus niet toe doen. Verder was ze onder de indruk van haar schoonzoon, die ook bij de Eendaagse aanwezig was: “Ik ken niet veel mannen die zoiets zouden doen en daar ook open over zijn. Bijzonder!”

Moeder-Ziel-Alleen (MZA)

Op het moment dat een MZA-conflict actief wordt, sluiten de nierverzamelbuisjes zich, zodat het vocht in het lichaam blijft. De mens heeft dan meer kans om te overleven en niet uit te drogen. Denk maar aan een vis op het droge of het welpje dat haar roedel kwijt is geraakt.

MZA kan ontstaan na:

• alleen gelaten zijn
• verplaatsing naar een ander land/verzorgingstehuis/ziekenhuis
• moeten vluchten
• bedreiging in bestaan
• huis verliezen
• dierbare verliezen: je bent je ‘roedel’ kwijt
• enzovoort.

Dit geeft een gevoel van:

• eenzaamheid
• ‘niemand is er voor mij’
• ‘er wordt niet goed voor mij gezorgd’
• ‘ik moet alles alleen doen’.

MZA-oplossing

Zodra iemand haar of zijn roedel weer heeft gevonden, gaan de nierverzamelbuisjes open en laat je het vocht los. Zoals bij Nina (72) die verhuist naar een verzorgingstehuis. Ze krijgt dikke opgezette onderbenen en voeten. Ik leg haar het verhaal van MZA uit. Haar opdracht is een nieuwe stam of roedel’ te vinden’. Nina sluit zich aan bij de plaatselijke muziekvereniging, krijgt vriendinnen en wordt enorm gewaardeerd om haar muzikale bijdragen en als persoon. Binnen een maand zijn haar dikke opgezette onderbenen en voeten verdwenen.

Tweefasigheid – Het biologisch proces Moeder-Ziel-Alleen

• CA (Gedeeltelijke) sluiting van de nierverzamelbuizen door toename van cellen.
• Symptomen: weinig plassen, vocht vasthouden op sommige   plaatsen, bv. “kussentjes” onder de ogen,  opgeblazen handen of voeten. Het vasthouden   van vocht is een van de belangrijkste redenen voor obesitas.
• 1e Pcl Afbouw van de cellen door TBC-bacteriën, zodra het conflict is opgelost is de persoon weer in staat om te plassen.
• Symptomen: nefritis (nierontsteking), stinkend nachtzweet, (extreme) vermoeidheid, eiwitten in de urine (lichaam maakt extra eiwitten aan).
• Epi-crisis: Rillingen, sterke pijnen, koude koorts, mogelijk bloed in urine.
• 2e Pcl: Moe en plassen, balans.
• Klik hier voor meer informatie tweefasigheid.
• Nierverzamelbuisjes zijn geel (endoderm) zie afbeelding hieronder:

Syndroom

In het biologisch proces van syndroom, lopen er twee biologische processen samen. Te weten Moeder-Ziel-Alleen in de conflictactieve fase (CA) en een ander biologisch proces is in oplossing 1e Pcl. Tijdens de oplossingsfase 1e Pcl is er altijd vocht, om conflictopbouwmassa af te voeren, draineren, en in het vocht zit de juiste bouwstoffen ter ondersteuning van het biologisch proces. Maar omdat MZA actief is, wordt er extra vocht in het lichaam vast gehouden. Dit betekent dat een biologische proces in oplossing extra vocht ontvangt, bijvoorbeeld

• Een hartproces in oplossing denk aan vocht achter het hart.
• Een longproces in oplossing, vocht achter de longen.
• Een knie in oplossing, giga opgezette knie.
• Ogen in oplossing, opgezette ogen.
• Enzovoort.

Tips syndroom

• Warm bad met veel zout
• Persoon komt weer in het oceaan-gevoel
• Persoon wordt één met alles dat er is
• Persoon voelt zich weer verbonden
• Herstel MZA-conflict
• Persoon gaat plassen
• Vocht slinkt

Marjolein (15)

Toen ik net vijftien jaar was, overleed mijn vader. Ik wist dat het zou gebeuren, maar was onmachtig om het te voorkomen. Op die leeftijd voelde ik me verantwoordelijk. De jaren daarna gingen gepaard met angsten en schuldgevoel. Schuldgevoel is een grote destructieve energie in het lichaam. Ik kwam flink aan. Later, dankzij de Opleiding HeartConnection, begreep ik dat deze kilo’s voortkwamen uit mijn Moeder-Ziel-Alleen conflict. Ik hield vocht vast om zo langer in leven te blijven, als een vis op het droge. Er was niets mis met mij. Deze kilo’s waren zinvol om mij biologisch in leven te houden. Lees verder anorexia, boulimia en eetstoornissen, klik hier.

Recensie van Semiha

Dag lieve Marjolein,

Ik heb even de tijd genomen om te antwoorden omdat er heel veel aan het gebeuren is.
Sowieso ben ik wel iemand die het druk heeft qua planning maar daarnaast is het interne proces aangeraakt door de HeartConnection dag enorm op gang gekomen.

Jij weet vast wat ik bedoel: ik kan het niet zo goed onder woorden brengen maar weet wel dat er iets in de diepten van mezelf veranderd is. Het moment van verlaten worden en mijn 6jarige ik blijven terugkomen in iedere situatie, dat was me wel al bekend.
Ik leer mezelf steeds beter kennen in dat stuk. Ik dacht dat ik me had te verbinden met mijn moeder; dat klopt maar na de HeartConnection dag wist ik dat het niet mijn biologische fysieke moeder was maar de innerlijke moeder in mij.

Dus daar waar ik continu op het meisje geconcentreerd was weet ik nu, de moeder is juist belangrijk. Om te troosten, om vast te houden en te beschermen. Het raakt me terwijl ik het schrijf. Daarnaast was het heel mooi om het meisje in mijn moeder te zien bij het voeden van de paarden en het geluk dat ze erbij ervoer.

Inmiddels voel ik en weet ik dat ik door een belangrijk proces ga van voelen. Golven van verdriet die me overweldigen. Ik voel me kwetsbaar en schrikachtig. En wil me terugtrekken de komende tijd van mensen/zaken die mij te veel energie kosten. Het is nog een erg jong stuk waar ik mee te dealen heb. Ik koester het.

Met een hele diepe buiging voor het leven, en voor jou,

Semiha

Meer weten?

Klik hier voor een eendaagse bij jou in de buurt.

Persoonlijke begeleiding

Klik hier voor de Opleiding HeartConnection.