Kruisband – Knie

De knie: het verhaal van onze behoefte

De knie vertelt een verhaal van onze behoefte. Wat wil jij? Waar heb jij behoefte aan? Volg je je behoefte? De knie staat ook voor verwachtingen in relatie tot je moeder. Je denkt dat je moeder bepaalde verwachtingen van jou heeft en hier leef je naar. Bijvoorbeeld: “Ik heb geen toestemming om ver weg te zijn van mijn moeder.”

Knie staat ook voor sportiviteits-eigenwaarde (EWI), competitie. “Ik moet beter zijn dan de ander. Ik wil de eerste zijn.” In dit geval gaat het om een conflict van onvervulde ambitie of erkenning, zoals niet kunnen lopen, springen, traplopen, enzovoort.

De knie kan verder in relatie staan tot een gevoel van:

• onrechtvaardigheid
• (on)productiviteit
• geloof en spiritualiteit in bepaalde culturen
• geboorte en onze oorsprong
• start van projecten/ideeën manifesteren
• je niet onderwerpen, bijvoorbeeld een vader die zich niet wil onderwerpen aan zijn kind of dat je niet willen onderwerpen aan de wil van je moeder
• een gedwongen zwangerschap in de familiestamboom

Het kruisband-verhaal van Francoise

De kruisband van de knie heeft te maken met een sportief eigenwaarde-conflict en met ‘er wordt te veel van mij verwacht’. Francoise (15) heeft tijdens hockey haar kruisband gescheurd. Ze houdt klachten en besluit twee jaar om zich aan haar kruisband te laten opereren. ’s Avonds krijgt ze een heftige bloeding vanwege de operatie. Het herstel verloopt gecompliceerd. “Wat is er gebeurd op je 15e?” vraag ik aan haar moeder, omdat de knie in relatie staat tot moeder. Haar moeder vertelt dat ze op die leeftijd achter een geheim van haar moeder is gekomen. Vanaf dat moment heeft ze haar moeder niet meer vertrouwd. Dit conflict is nooit opgelost. De kruisband van haar dochter vertelt het drama tussen moeder en haar oma.

Oma heeft vanuit haar overleving besloten om dit geheim te leven. Heel misschien is er een mogelijkheid om met haar te praten?

Ik geef moeder en kleindochter de tip om de volgende zinnen regelmatig te herhalen:

“Ik ben niet verantwoordelijk voor jou, moeder/oma. Alle geheimen laat ik bij jou. Ook al begrijp ik niet altijd je handelen en gedrag, ik weet dat je dit doet om te overleven. Dankzij jou leef ik. Dank je wel. Het spijt me dat je dit geheim, deze spanning bij je draagt en hebt geleefd om te overleven. Ik vergeef mijzelf dat ik dit geheim, deze spanning zo lang bij mij heb gedragen. Ik hou van mij. Dank je wel.”